Mεθυσμένη νύχτα

Ρωτάς τι ναι ποίηση..
“Δεν ξέρω” ,
θα σου πουν τα μεθυσμένα χέρια μου.

Το κρεβάτι άδειο..
να γεμίζει μόνο με εικόνες.

Σπασμένα γυαλιά βρίσκω ανάμεσα στα σεντόνια
Κόκκινο κρασί
που κόβει τις επιθυμίες μου στα δυο

Δεν βλέπω τι γράφω..
Τα δάχτυλα ζωγραφίζουν

τους κύκλουςτων ματιών σου μονάχα..
Εισχώρησα σαν θάνατος και σαν κραυγή
Σαν έρωτας και σαν λαίλαπα..

Κι όσο στεκόμουν δίπλα σου
τόσο με τρέλαινε η απουσία σου

Γράφω
Δεν ξέρω τι
Με τα μάτια κλειστά και τα χέρια θαμμένα πια
σε ψυχρά πλήκτρα
που τον έρωτα μονάχα ξέρουν να δηλώνουν
με μαύρα γράμματα

Ζητώ να χαθώ στην άβυσσο..

μέσα της.. μέσα σου..

Να σου μάθω το "κόκκινο"

κι ό,τι δεν έζησες ως τώρα..

Μ. Νικολάου