Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

άκλιτο ‘έλα’

πώς να πορευτώ στο «έλα» σου
με την ταχύτητα εμπρόθετης απουσίας
απαρέμφατα «γίγνεσθαι»
θρυμματισμένα εντός μου κάμπτονται
για την αυταπάτη του οριστικού σου «φεύγω»

και μια ελαστική ενίοτε υποτακτική "ας...."
που τολμάει διαταγή να γίνει
μείνε να …δεις
(μα κι αν μείνεις τι θα δεις)
αν δεν μείνεις πάλι θα τον δεις…
τον πλου των μελλούμενων γύρω μας
να απειλεί τα ρήματα με διάρκεια

και οι σιωπές του αορίστου ερχομού
ζηλιάρες ερωμένες του ενικού σου δισταγμού
υποκλίνονται όλες στην Ευκτική
μιας ιουλιανής εξακολουθητικής συγνώμης
και συ να επιμένεις στην κατάφαση
των στιγμιαίων «θέλω»
νότα σκονισμένη στο παράφωνο
κλειδοκύμβαλο παρατατικό της τύψης
σκορπίζεσαι στα «μη» σου πλήκτρα

σε κενό ονείρου η πτώση
διαμελίζεσαι …
πεισματικά αρνείσαι
τη δοτική των άστρων

ο πληθυντικός των φόβων μου είσαι
με άκλιτα «έλα»
επιβάλεις σε καθαρεύουσα άπταιστη
την απόγνωση των ουσιαστικών

7 σχόλια:

Christos είπε...

Παραδίνομαι.

Τάσος Κάρτας είπε...

Διπρόσωπο το άκλιτο ΕΛΑ
κααθώς προπορεύτηκε από τη φύση του,
το δυικό αριθμό του...
Κι όσα σύννεφα στίχων κι αν συναχθούν
"με τις επαναλήψεις παλλακίδες τους"
στάση σκέψης για τη σπασμένη αρτιότητα του θέλω,
"Σφιγξ θα καθρεπτίζεται πάντα στο ΑΦΗΣΕ με το ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

Μαρια Νικολαου είπε...

Mα κι αν μείνεις τι θα δεις..

Κι όμως..

Poet είπε...

το «φεύγω» μού είναι άγνωστο
το «έλα» πάντα κοίταζα στα μάτια
κι ας έτρεμε από φόβο
και από προσμονή η ψυχή μου

θα μείνω και θα δω

Τάκης Τσαντήλας είπε...

Κι όσο η νύχτα επέμενε
να με κατοικεί
τόσο πιο μυστικά προετοίμαζα
την απόδραση μου στο άγνωστο..

Είναι υπέροχο..
Τη θερμή καλημέρα μου Μωβ..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Αυτό το άκλιτο *έλα*
πάντα στοίχιωνε
την απουσία και τη σιωπή.

Μου άρεσε ο τρόπος της γραφής
των κλημένων ρημάτων και ουσιαστικών της ψυχής σου.

Δημήτρης είπε...

'χορεύουν' οι κανόνες,
αφήνοντας κενές θέσεις
για όσους τολμήσουν

Καλημέρα, Μωβ.