Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Αλήθειας διάβημα


Παρατήρησε τους ανθρώπους.
Γέρασες κιόλας.
Είσαι από ώρας
θεατός από τους λόφους.

Βύθισε το σώμα σου το βράδυ,
λόγιε κηφήνα.
Νοίκιασε μνήμα..
να μη μολύνεις το λιβάδι.

Σκέπασε τον οίκο σου καλά.
Μια κουκουβάγια..
γυμνή σοράγια..
Σκορπάει όνειρα φρικτά.

Άνοιξε το βήμα σου κοχλία..
έφθασες κιόλας.
Είσαι από ώρας
αρεστός στην υγρασία.

Προικισμένη μου ξυλοκαϊνη
έχεις μου τόση
ζωή νεκρώσει
που το υπόλοιπό μου εκκρίνει..

βιαστική κι απροετοίμαστη
αυτοκτονία..
Μα απ’ τη μία,
θα αφόριζαν μια ασίγαστη

επιθυμητή ελευθερία
που θα ομοίαζε
μ’ ατύχημα;

Δημήτρης Δικαίος

9 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

Ξεχωριστή και ιδιαίτερη
η γραφή σου
και η ευαισθησία σου
φίλε Δημήτρη..

Να είσαι καλά..
Καλημέρα και καλό ΣΚ..

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δημήτρη.. διαμάντι που χαράζει υαλωμένες συνειδήσεις η γραφή σου, και πονά . Όχι το χάραγμα.. άμορφη αλήθεια που δραπετεύει.
Πάντα τα ποιήματά σου, με βάζουν σε σκέψεις. Ακόμη περισσότερο.. μου θυμίζουν....
Καλημέρα!

Μαρια Νικολαου είπε...

Νοίκιασε μνήμα.. να μη μολύνεις το λιβάδι..

Οταν με κανουν οι λέξεις σου κι αναστενάζω.. έχεις κανει πολλά .. ετσι κι αλλιώς..

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Μα δεν φταίω και το γνωρίζετε ,
οι άλλοι ευθύνονται
που ένοχοι εισήρθαν και αθώοι αποχώρησαν
αφήνοντας εμένα ν’απολογούμαι
γιατί γεννηθήκαμε με γεροντικές ασθένειες.

Δημήτρη Δικαίε,

η πένα σου καταδίδει
τα λιβάδια της σήψης
των ανθρώπων


Εύχομαι σε όλους σας
καλοταξιδο
το ποιητικό σας καράβι

Δημήτρης είπε...

Τάκη μου

σε ευχαριστώ για τον όμορφο πάντα
λόγο σου και τη φιλοξενία σου.

******

Νίκο

τέτοιο σχόλιο πρώτη φορά μου έχουν
αφήσει. Ωστόσο θα κρατήσω το 'μου θυμίζουν' που έγραψες
-αυτό με κράτα-. Όσο για τα υπόλοιπα
κάθε γραφή, είναι ιδιαίτερη.

******

Μαρία Ν.

εσύ να' ξερες πόσα μου προσφέρεις!
Σε ευχαριστώ

*****

Μαρία Ρ.

Να λοιπόν, η ώρα να γκρεμίσουμε
τα Γηροκομεία.
Η ανάγκη της ποιητικής τεχνικής
να ελαχιστοποιηθεί..

Μια καλή εβδομάδα, εύχομαι σε όλους.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Κοιτάξου στον καθρέφτη
αξύριστο ρεμάλι
κοιτάξου πάλι...
λαθρεπιβάτης του εαυτού σου
είναι κενή αποσκευή
η κάθε σου στιγμή

υπέροχο το ταξίδι των στίχων σου Δημήτρη Δικαίε...ευχαριστώ

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

΄Εμαθα να παρατηρώ χρόνο το χρόνο
μα πάλι...άκρη δεν βρήκα
μόνο λέξεις φυλάκιζα νύχτα
σε μνήμα που έκτιζε άλλος
προετοιμάζοντας
την δική μου ενελευθερία.

΄Αλλο ένα πανί στο κατάρτι του καραβιού μας. Καλοτάξιδος

Unknown είπε...

Ένα ατύχημα είναι η ζωή ατυχώς γεννήθηκα και ατυχώς ζω
στο τέλος από ατύχημα θα αποδράσω ...

Δημήτρη μου η γραφή σου μόνο ατύχημα δεν είναι...

φιλιά πολλά

Μαρια Νικολαου είπε...

Παρατηρώντας τους ανθρώπους...
γέρασα...