θύελλα καλοκαιρινή
ταξιδεύουν τα σύννεφα
σμίγουν στο πέλαγος
κάθυγροι οι πόθοι
που ο άνεμος έφερε
Τα χέρια μου αναρριχούνται
στο σμιλευμένο κορμί σου,
μπρούσκο η γεύση του φιλιού σου
στο στόμα μου, μέθη αμέθυστη,
να μ΄ αγαπάς ουρανέ μου
ομορφιά δειλινού
και της νύχτας ανάθεμα
που το φως σου δε σβήνεις
που καις την ανάσα μου
κι αρμενίζεις μαζί μου
πεταλούδα εγώ
ναυαγός στο νησί σου
το στερνό μυστικό μου
στα χείλη σου κράτα
L.N.E
8 σχόλια:
Μέθη αμέθυστη..
Θα κρατήσω αυτες τις λεξεις και λιγο κοκκινο γλυκό (για μενα) κρασί..
Στην υγεία Σου Μαρία μου..
"Στον απόκρυφο βράχο σε βρίσκω
να ποθείς το φεγγάρι
να σε λούσει στα λάγνα του χρώματα
να καλείς τον ατίθασο άνεμο
να φύγεις μαζί του
μακριά στον ορίζοντα
ν΄ ανταμώσεις την ασύχαστη φλόγα
π΄ ανθίζει στο λώρο σου
τις γλυκές νοερές ανομίες
που ζητάνε δικαίωση
τη σιωπή που ξεσπά
και γίνεται μέθη
με μπρούσκο και πάθος απένδυτο.."
Καλώς σε βρίσκω κι εδώ Ελένη μου..
Υπέροχα μεθυστικός
ο "μπρούσκος" σου..
Καλή συνέχεια, σου εύχομαι
"ποιώντας ασύδοτα" πάντα..
Τη θερμή καλημέρα μου..
Καλώς ήρθες Ελένη...
Με κόκκινο κρασί μεθάς
τους ναυαγούς
του καραβιού μας.
Στην υγειά σου...
Καλώς ΣΑΣ βρίσκω Τάκη μου..
εσένα και όλη την εκλεκτή συντροφιά..
Τιμή μου να συμμετέχω..
Την αγάπη μου..
Το καράβι διαθέτει πλήρωμα Άξιο..
Καλά ταξίδια να έχουμε..
Σε ευχαριστώ Σοφία μου.. και στην υγειά Σου..
εσύ έπινες το μπρούσκο δειλινό
κι εγώ σε κολονάτη λύπη ανατολή
έσβηνα τα άστρα της νυχτιάς
πυξίδα με μέθυσο βορρά
να δείχνει θάλασσα
καρτίνι εγώ...
μοίρα εσύ...
Μι Μωβ μικρή πεταλούδα
το χυμό πίνει ένος κρίνου λευκού
και μεθά, παραπατά στα όνειρα
Πετάει γι΄αλλού..
Στην υγέιά μας Μωβ..
Δημοσίευση σχολίου