κρύβεσαι μες
στο γαλάζιο μου ρούχο
μοιάζεις με σύννεφο
υφάδι υγρό.
Σε αγγίζω
τυλίγεις το κορμί μου
ενώνεσαι με τον ορίζοντα
και με τέμνεις.
Σε εισπνέω
πλάσμα από υγρασία και φως
το χρώμα σου ντύθηκα,
όταν επιθυμώ να σε γευτώ
στάζεις στα μάτια μου.
L.N.E
6 σχόλια:
Yπαρχουν ανθρωποι που βλεπουν γαλάζιο..;
Ειναι κατι αισιοδοξο κι αυτο.
Πολυ ομορφο Ελενη
Καλησπέρα
"Πέπλο βελούδινο το γαλάζιο σου
που σε μεταφέρει
σε ανοιχτές, στον ορίζοντα,
θάλασσες
εκεί π΄ αγρικά το απρόσμενο
και αθέατο όνειρο,
και το άφατο χάδι του ανέμου.."
Θαυμάσιο το "γαλάζιο σου..
Καλησπέρα Ελένη μου..
λατρεύω εκείνη τη στιγμή
που όλο το γαλάζιο τ' ουρανού και της θάλασσας σμίγει με το πορφυρό της δύσης και γίνεται βιολετί...
είναι η ώρα που το φως παραδίδει την επικράτειά του στο σκοτάδι...
όμορφοι οι στίχοι σου Ελένη
στίχοι ημέρας φωτεινής...
Υπάρχουν γαλάζιοι άνθρωποι..
Να μου είσαι καλά Μαρία μου!
Τάκη μου το γαλάζιο οφθαλμοφανές
για όσους το επιθυμούν..
Είσαι αξία.. σταθερή..
Μωβ, το μικρό σου όνομα αν θες να μου χαρίσεις..
Εγώ ένα ευχαριστώ θα πω για τα καλά σου λόγια και πως χαίρομαι να Σε διαβάζω..
Δημοσίευση σχολίου